Widziałam tylko tę z Peterem Ustinovem i była znakomita, godna polecenia. Co do twórczości Agathy Christie, lubię sobie poczytać od czasu do czasu, bo Herkules Poirot, eleganckie panny i kawalerowie, zamieszani w zbrodnie i cała ta urocza otoczka lat 20 i 30 zdecydowanie poprawiają mi nastrój. Ot, lekka, niezobowiązująca lektura. Muszę też przyznać, że podziwiam geniusz pisarki, zdolnej tworzyć tak zawikłane i na wskroś logiczne historie kryminalne. Lecz o ile fabuła zachwyca, o tyle styl czy kreacje postaci kuleją. Dialogi mogą czasem drażnić, są takie melodramatyczne i wymuszone... Spotykam się z argumentami, że "tak już wtedy było", ale jakoś one do mnie nie trafiają. Bohaterowie niezbyt psychologicznie pogłębieni. Nie można jednak tego wymagać od powieści czysto rozrywkowych. I jako rozrywka twórczość Christie jest nieoceniona. Nie udało mi się nigdy rozwikłać żadnej z zagadek... Jestem chyba na to za mało "logiczna" i zakończenie jest zawsze dla mnie szokiem ;) No a jeżeli ktoś chciałby przeczytać coś mniej rozrywkowego, a bardziej refleksyjnego, polecam autobiografię Agathy Christie, największe dla mnie dzieło tejże autorki, bijące na głowę wszystkie kryminały razem wzięte. To naprawdę świetna proza. I widomy dowód, że Christie wielką pisarką była!